Άρθρα

Μία δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με προδιαβήτη να επαναφέρουν τα επίπεδα A1C σε πιο φυσιολογικές τιμές, σύμφωνα με μία μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open.

Ο προδιαβήτης αφορά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, στην Αμερική 96 εκατομμύρια ενήλικες πάσχουν από προδιαβήτη. Πρόκειται για μία πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλότερα από τα κανονικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα και θέτει τους ανθρώπους σε υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν πλήρη διαβήτη.

Το ερώτημα που γεννιέται, ωστόσο, είναι κατά πόσο μία τόσο αυστηρή διατροφική προσέγγισή είναι ρεαλιστική για τον καθημερινό άνθρωπο.

Ποιες τροφές κλήθηκαν να καταναλώσουν ή να αποφύγουν οι συμμετέχοντες στην έρευνα;

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 150 άτομα άνω των 60 ετών με προδιαβήτη που δεν λαμβάνουν θεραπεία ή με λιγότερο σοβαρό διαβήτη. Όλοι ήταν υπέρβαροι (μέσος όρος ΔΜΣ 35). Για ένα διάστημα έξι μηνών, οι μισοί ακολούθησαν μία δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων, ενώ ταυτόχρονα λάμβαναν συχνές διατροφικές συμβουλές. Οι άλλοι μισοί συνέχισαν τη συνήθη διατροφή τους.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών μηνών, οι συμμετέχοντες στο γκρουπ με τους χαμηλούς υδατάνθρακες απαγορευόταν να καταναλώνουν περισσότερα από 40 γραμμάρια υδατανθράκων την ημέρα, περίπου όσο ένα μάφιν και ένα μήλο. Κατά τους τρεις τελευταίους μήνες, το όριο υδατανθράκων τους ήταν 60 γραμμάρια την ημέρα.

Οι ερευνητές συνέστησαν στους συμμετέχοντες να στραφούν προς τις πρωτεΐνες και τα υγιή λιπαρά, καταναλώνοντας μη αμυλούχα λαχανικά, ψάρια, πουλερικά, άπαχο κρέας, αυγά, ελαιόλαδο, αβοκάντο, ξηρούς καρπούς και σπόρους, γιαούρτι και μικρές ποσότητες τυριού. Τους συνέστησαν να περιορίσουν ή να αποφύγουν άλλα γαλακτοκομικά, φρούτα, όσπρια, φασόλια και δημητριακά.

Ποια τα συμπεράσματα της έρευνας;

Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε εξετάσεις αίματος τρεις και έξι μήνες μετά την έναρξη της έρευνας. Οι συμμετέχοντες που ακολούθησαν τη δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων είχαν μεγαλύτερες βελτιώσεις στην A1C και στα επίπεδα γλυκόζης νηστείας στο αίμα στους έξι μήνες. Έχασαν επίσης κατά μέσο όρο 13 κιλά. Αν και μέτριες, οι βελτιώσεις στην A1C αντιπροσώπευαν σχεδόν 60% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη μέσα στα επόμενα τρία χρόνια.

Ήταν η δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες ο μόνος παράγοντας για καλύτερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα;

Όχι. Σίγουρα η απώλεια λίπους, ανεξαρτήτως της δίαιτας που ακολουθείται, βοηθά στη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Ωστόσο, υπάρχουν δύο άμεσες συνέπειες των χαμηλών υδατανθράκων στη μείωση της γλυκόζης στο αίμα. 

1. Το να αναγκάζουμε το σώμα μας να βασίζεται σε άλλες πηγές ενέργειας εκτός των υδατανθράκων, μειώνει την όρεξή μας. 
2. Όταν καταναλώνουμε υψηλότερα επίπεδα υδατανθράκων, το πάγκρεας πρέπει να παράγει υψηλότερες ποσότητες ινσουλίνης. Η μείωση των υδατανθράκων, μειώνει και την επιβάρυνση στο πάγκρεας και κατά συνέπεια την αντίσταση στην ινσουλίνη, ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους.

Μπορεί μία περιοριστική προσέγγιση στους υδατάνθρακες να κάνει τη διαφορά;

Δεν είναι όλοι οι ασθενείς με προδιαβήτη πρόθυμοι ή ικανοί να μειώσουν την πρόσληψη υδατανθράκων στα ακραία επίπεδα που ανέλαβαν οι συμμετέχοντες στη μελέτη. Αλλά η μείωση ακόμη και ορισμένων υδατανθράκων μπορεί να οδηγήσει σε οφέλη για τον έλεγχο του βάρους και του σακχάρου στο αίμα.

ΠΗΓΗ: health.harvard.edu